Bir gece, kan ter içinde kalmıştı. Rüyasında ölmüş, hesap için mîzân başına getirmişlerdi... “ibâdetlerimi yaptım, haram işlemedim, hesabım kolay geçer” diye ümid ediyordu. Melekler önce îmân ve doğru i‘tikād aradılar, hemen önlerine geldi. Sonra namaza sıra geldi; fakat aradılar, bir türlü bulamadılar. “Ben hiçbir namazı kazaya bırakmadım, mutlaka bulmanız lazım” diye feryâd ediyordu. Nihâyet melekler, “Maalesef, sana âit bir tek namaz bulamadık. Şimdi seni cehenneme atacağız” diyerek yüksek bir dağa çıkardılar. Genç çırpınarak, “Hayır, bunda bir yanlışlık var, ben hiç namazlarımı kazaya bırakmadım” dediyse de dinlemediler, dağın tepesinden aşağıda olan cehenneme fırlattılar.
O şiddetli korkuyla, dizlerinin bağı çözülmüş. Birden karşılarına beyez nûr yüzlü bir zât çıktı, düşerken havada yakalayıp “Ben senin kıldığın namazlarım” dedi. Genç heyecanla, “Ben çok perişandım, az daha cehenneme düşecektim, neden bu kadar geç kaldın?” O da, “Sen de beni hep son vakte bırakırdın ya! Ancak geldim.” Genç o günden sonra vakti girer girmez namazlarını kılmaya başladı.
BİR DUÂ
Ey Rabbimiz bizi vaktinde, hakkıyla namaz kılanlardan ve ölmeden önce samîmiyetle tevbe edenlerden eyle! Amin...
Kaynak: İrfan Takvimleri
