Lisan öğrenmek için her gün iki saatini ayıran bir insan yılda 365*2=730 saat dil ile iştigal etmiş olur. Haydi arada tatil yaptı, misafir geldi, hasta oldu, elektrikler kesildi diyelim. Geri kalan 700 koca saat var. Demek ki 700 saat boyunca dile maruz kalmış oluyor.
Bir dil kursunda bir kurun ortalama 100 ders olduğunu düşünürsek, kendimiz bir senede yedi kur kadar çalışmış oluyoruz ki bu çok ciddi bir rakam. Çalışmamızın bir dil kursuna yakın bir tesiri olması için düzenli olması, kaliteli kaynaklar kullanılması ve tekrar ile ders sonlarında şahsi başarının test edilmesi gerekmektedir. Bu düzenli çalışma kabiliyete ve çalışma tarzının verimine göre çok hoş neticeler verecektir.
Yeter ki biz çalışalım ve başarıyı istemeyi bilelim. Ecdadımızdan ders alalım. Fatih Sultan Mehmet Han yedi lisan biliyordu. Biz ise henüz birini öğrenmeye çalışıyoruz. Daha yolun başındayız ve yapacağımız çok iş var.
Çalışmalı, çalışmalıyız. Bakınız Mehmed Âkif ne güzel söylüyor:
“Cemâat intibâh ister, uyanmaz gizli yaşlarla?
Çalışmak!.. Başka yol yok hem nasıl? Canlarla, başlarla.
Alınlar terlesin, derhal iner mev'ûd olan rahmet,
Nasıl hâsir kalır "tevfiki hakkettim" diyen millet?”
Dünyada iki milyara yakın insana ulaşmak…Anlatmayı arzuladığımız değerleri insanlara anlatmak…Güzellikleri paylaşmak…
Ne dersiniz, sizce yeterince parlak bir fikir değil mi?
“Ah be, keşke dil bilseydim, şimdi neler yapardım” deyip yakınmadan önce çalışmalıyız. Üzerimizdeki atâleti atmalı, çalışmaktan zevk almalıyız.
Beden hazzeyler amma ruh zevk almaz atâletten:
Çalışmak sonra dinlenmektir ancak kârı dünyânın.
Eğer eğlence iş olmaz da iş eğlence olmuşsa,
Güzâr etmiş demektir zevk içinde ömr-ü insânın.
- “Dil öğrenmeye başlamam lâzım” demek zamanı sanırım geldi.
Başlamak için gecikmeyelim. Bisiklet sürmeyi öğrenmek için aşamaları, niçini, nasılı, ne zaman öğrenileceğini pek düşünmeyiz. Koltuğa oturur, Bismillah der ve başlarız. Gerisi gelir. Tek gereken başlamak.
Haydi Bismillah…
